Zekiyiddin Ali el-Kuresi hutbeyi okumak için kürsüye çıktığında ilk olarak Fatiha Suresi’ni başından sonuna kadar okudu:

1 – Rahmân ve Rahîm olan ALLAH’ın adıyla. 2 – Hamd o âlemlerin Rabbi, 3 – O Rahmân ve Rahim, 4 – O, din gününün maliki ALLAH’ın. 5 – Ancak sana ederiz kulluğu, ibadeti ve ancak senden dileriz yardımı, inayeti. (Ya Rab!). 6 – Hidayet eyle bizi doğru yola, 7 – O kendilerine nimet verdiğin mutlu kimselerin yoluna; o gazaba uğramışların ve o sapmışların yoluna değil.

Bundan sonra ekledi:

Böylece zulmeden kavmin kökü kesildi. Âlemlerin Rabbi olan ALLAH’a hamdolsun. (En’am Suresi, 45)
Daha sonra ise En’am Suresi’nin 1 ila 3. ayetlerini okudu:

1 – Hamd, gökleri ve yeri yaratan, karanlıkları ve aydınlığı var eden ALLAH’a mahsustur. Böyleyken kâfirler hâlâ Rablerine başkalarını eşit sayıyorlar. 2 – Sizi çamurdan yaratan, sonra size bir ecel takdir eden O’dur. Tayin edilen bir ecel de (kıyamet zamanı) O’nun katındadır. Sonra bir de şüphe ediyorsunuz. 3 – O, göklerde de, yerde de (tek) ALLAH’tır. Sizin gizlinizi, açığınızı ve ne kazandığınızı bilir.

Devamını oku from "Kudüs’te Okunan İlk Hutbe"

Biz her yıl Kurbanımızi bir iki ay önceden alıp, daha temiz olsun diye kendimiz besliyoruz. Yalnız bu bazen sağılmakta olan bir inek oluyor. Bu durumda onun sütünü sağıp yiyebilir miyiz?

Kurbanlığı önceden alıp bizzat beslemek, özellikle günümüzde imkânı olanlar için güzel bir şeydir. Çünkü bugün yemlerin dahi temizliği tartışılabilir. Oysa Islamda hayvana dahi temiz gıda yedirmek mecburiyeti vardır. Imdi:

Fıkıh kitaplarımızda denir ki: Kurban kesmek üzere alınan bir hayvanın, ta onu kesinceye kadar sütünden, yününden ve benzeri şeylerinden yararlanmak mekruhtur. Çünkü insan onu Kurban niyetiyle alınca sanki onu her şeyiyle Allah (kurbet) için ayırıp belirlemiş, yani tayin etmiş olur. Binaenaleyh, yünün kırkması adeta ibadet için belirlediği hayvanın bir parçacığını bu niyetten çıkarmış ve onu dünya için kullanmış olur. Sütünü de bazıları böyle saymışlar ve az olup, memeye su serpmekle hayvana zarar vermeden kurutulabilecekse kurutulur. Bu mümkün değilse sağılıp, sadaka olarak verilir, böylece Allah (kurbet) için aldığı Kurbanlığın her parçası Allah için kullanılmış olur, demişlerdir. Kendisi içecek olursa bedelini sadaka eder. Bu Hanefi fıkıhçılarının çoğunluğunun görüşüdür. Ama yine bazı (Zeyla’i’ye göre “ashab”, Hindiye’ye göre “meşayıh”) hanefi fıkıhçılara göre, Kurban kesmek kendisine vacip olan (zengin) birisi böyle bir hayvan satın alırsa, o bunun sütünden ya da yününden yararlanabilir. Çünkü onun için vacip olan şey Kurban kesmektir. Zimmetindeki borç budur. Onun için herhangi bir hayvanın belirlenmesi (tayini) söz konusu değildir. Kurban zamanı o, onu değil de bir başka hayvanı da Kurban edebilir. Binaenaleyh, Kurban keserim diye aldığı hayvanın sütünü de içebilir. Ama fakir öyle değildir. Ona Kurban kesmek vacipolmadığından o, Kurban kesmek için bir hayvan satın aldığında, bizzat o hayvanı adeta her şeyiyle Allah için ayırmış (tayin etmiş) olur ve sütünden kendisi yararlanırsa, o hayvanın o kadarı ibadet (kurbet) için kullanılmamış olacağından, mekruh işlemiş olur. Çünkü onun zimmetinde (üzerinde) Kurban borcu yoktur, Kurbanlık almakla o bir Kurban kesmeyi değil, bizzat o hayvanı kesmeyi vacip kılmış gibidir.

Devamını oku from "KURBANLIK İÇİN ALINAN HAYVANIN SÜTÜ"

Kurban edilecek hayvanlar, koyun, keçi, sığır, manda ve devedir. Vahşi hayvanlardan Kurban etmek caiz değildir. Çiftleşen hayvanlardan doğan yavrunun annesi ehlî ise erkeği vahşî’de olsa bu yavrudan Kurban etmek câizdir. Çünkü hayvanlarda yavru anneye tâbidir. Koyun ve keçinin bir yıllığı Kurban edilir. Ancak altı ayını doldurmuş olan kuzu annesinden ayırdedilemeyecek kadar gösterişli ve semiz ise Kurban edilebilir. Oğlak için bu durum geçerli değildir. Sığır ve mandanın iki, devenin ise beş yaşında olanı Kurban edilir (Serahsî, a.g.e., XII, 9-10; Kâsânî, a.g.e., V, 69-71; el-Fetâva’l-Hindiyye, V, 297). Koyun ve keçi bir kişi adına Kurban edilebilir. Sığır ve deveye ise birden yediye kadar kişiler ortak olabilir. Ancak ortaklardan her biri müslüman olmalı ve Kurban niyetiyle ortaklığa girmiş bulunmalıdırlar. Et yeme maksadıyla ortaklık kurulursa veya birisi et yeme maksadıyla ortaklıkta bulunursa hiç birisinin Kurbanı yerine gelmiş olmaz. Sığır veya deveyi Kurban etmek üzere ortaklık kuranlardan her birinin vacip olan Kurban niyyetleri şart değildir. Ortaklardan bazısı vacip olan Kurban, bazıları nafile, bazıları keffâret Kurbanı, ceza Kurbanı, Hacc-ı temettü veya Hacc-ı kıran Kurbanı, akîka Kurbanı gibi değişik niyetlerle oraklıkta bulunabilirler. Kurban kesildikten sonra et, tartı ile eşit şekilde paylaşılmalıdır (Kâsânî, a.g.e., V, 71-72; Damad, Mecmau’l-Enhur, İstanbul 1328, II, 521).

Devamını oku from "KURBANLIK HAYVANLAR VE BU HAYVANLARDA ARANAN ŞARTLAR:"

Kurban kesmek için bıçak önceden bilenip hazırlanır ve hayvanın göremeyeceği bir yere konulur. Sonra hayvan ayakları ve yüzü kıbleye gelecek şekilde sol tarafına yatırılır. Hayvanın sağ arka ayağı serbest kalmak şartıyla diğer ayakları bağlanır. Bundan sonra tekbir ve tehlîl getirilir. Arkasından “Bismillâhi Allâhü ekber” denilerek, hayvanın boynuna bıçak vurulur. Nefes ve yemek boruları ile şahdamarı denilen iki ana damarı kesilir. Hayvan soğumaya bırakılır, kanının akması beklenir ve sonra derisi yüzülür. Hayvanı elinden gelirse, Kurban sahibinin kendisinin kesmesi menduptur. Kendisi kesemezse, bir müslümana kestirir (Mehmed Mevkufâtî, Mevkûfât, (sadeleştiren: Ahmed Davudoğlu), İstanbul 1980, II, 331-332).