Her davranışta, her karakterde, her huyda, her amelde ifrat, tefrit ve itidal dereceleri vardır. Bu derecelerden ilk ikisi aşırılık ve abartı ifâde eder ve tasvip edilmez. İtidal ise sünnet olandır. Şakada da ifrat ve tefrit yasaklanmıştır. İtidal hali ise sünnet olarak teşvik edilmiştir.

Şakanın ifrat haline, yani şakada aşırılığa, yani abartılı şakacılığa halkımız bir isim de bulmuş, “eşek şakası” demiştir. Eşek şakası câiz değildir. Çünkü böyle şaka, merhum Zübeyir ağabeyin de ifâdesiyle “muhabbetin sonudur, adâvetin başlangıcıdır.” Muhabbeti yok eder, adâvete sebep olur.

Şaka kılıfıyla başkalarını küçük düşürmek, alay etmek, hafife almak Kur’ân’ın ifâdesiyle “kaş göz işâretiyle eğlenip ayıplamak” insanı Kur’ân’ın “Veyl olsun” (Yazıklar olsun!) dediği sınıfa sokar.1 Her şeyi şaka ile sulandırmak, en ciddî şeyleri bile ciddiyetsiz kılar. Bu davranışlar ALLAH’ın rahmetini değil, gazabını celb eder.

Devamını oku from "Şakada sünnet ölçüsü"

Dinin amacı insanlara doğru yolu göstermek, ALLAH rızasına uygun bir hayatın kurallarını vermek, imtihan için yaratılmış geçici dünya hayatında insanların kulluk imtihanını kazanmalarına ve böylece iki cihanda mutlu olmalarına yardımcı olmaktır. Dinin amacı, insanların kendi akılları ve beşeri bilgi edinme yollarıyla ile elde edebilecekleri ve gelişme çizgilerine göre geliştirecekleri bilgiler, teknik ve teknoloji konularında bilgi vermek değildir. Bu konularda yeri geldikçe verilen misaller ve bilgiler amaç değildir,bu konularda insanları bilgilendirmek için verilmemiştir; dinin amacına yardımcı olsun, imanı ve din duygusunu güçlendirsin diye verilmiştir.

ALLAH Teâlâ yüceler yücesi, akıl ve fikrin kavrama kapasitesinin ötesinde bir varlık olduğu için, O’nun kullarına hitabı doğrudan (insanların konuşmaları ve bilgi alış verişinde bulunmaları şeklinde) olmamış, peygamberler vasıtasıyla olmuştur. Peygamberler de beşer (insan türünden) olduğu için din bilgisi onlara vahiy denilen ve keyfiyeti bilinmeyen ilâhî bir dil veya iletişim aracı ile verilmiştir. Peygamberler bu vahyi alacak şekilde eğitilmişler, aldıkları vahyi muhatapları olan insanlara eksiksiz fazlasız iletmişlerdir.

Devamını oku from "Peygamberimiz ve Tıp"

Gizli bir fesâd komitesi, yeniçerilerin içine karışmakla “hak din” olan İslâmiyyet aleyhinde faâliyyete başlamış ve 200 küsur seneden beridir îmân ve Kur’ân nurunu söndürmek için bütün imkânlarını seferber edip var güçleriyle çalış¬maktadır. Bugün de “Dinlerarası Diyalog”’ nâmı altında bir plân çevrilmekte ve bu plânlar çeşitli vâsıtalarla İslâm Âlemi içinde uygulanmaktadır. Hıristiyan ve Yahudilerle dostluk yapılmaya çalışılmakta ve bu suretle Müslümanların İslâm’a ve Kur’ân’a îmânları zedelenmektedir. “Onların da hakiki ma’nâda ehl-i kitâb ve ehl-i tevhîd olduğu ve peygamberlere ve kitâblara inandıkları, dolayısıyla ehl-i necat ve ehl-i Cennet oldukları” gibi bâtıl fikirlerle Müslümanların İslâm dinine olan salâbetleri kırılmaya çalışılmaktadır. O gizli komite, bu sinsi plânlarını gerçekleştirmek için de makam, mevki, şöhret ve menfaati rüşvet verip münafıkları ve bir kısım ulemâi’s-sû’u yanlarına alarak, kendi emellerine ulaşmak için onları vâsıta olarak kullanmaktadırlar.

İşte bütün dünyâ devletlerine hükmeden, yeryüzünde fitne ve fesadın menbaı olan, bütün harb ateşlerini yakan ve her nev’i ihtilâllere parmak karıştıran, bu gizli fesâd komitesidir. Bu fesâd komitesi, İslâmiyyeti çürütmek ve Müslümanları dinden döndürmek için Yahudî ve Hıristiyanların mal ve mülklerini toplayıp bu uğurda seferber edip gayret sarf ediyorlar.

 Yahudî hahamları, Hz. Mûsâ (as)’dan sonra ve Hıristiyan rahipleri de Hz. îsâ (as)’dan sonra Tevrat ve İncil’i bâtıl yolla topladıkları bu servetlerle tahrîf ettikleri gibi, Kur’ân geldikten sonra da bu defa Kur’ân nurunu bu topladıkları servetlerle söndürmeye çalışıyorlar. Elde ettikleri serveti, yeniden uydurdukları Yahudî ve Hıristiyanlığın dünyâda yayılması ve hâkim olması ve yeryüzünden, hak olan ve bütün semavî kitâblarm hakikatini taşıyan Kur’ân’ın nurunu söndürmek için kullanmaktadırlar. İşte Kur’ân-ı Azîmuşşân onların bu dehşetli faâliyyetlerini şu âyetleriyle haber vermektedir: “Ey îmân edenler! Hahamlardan ve râhiblerden bir çoğu gayr-ı meşru’ yollar ile insanların mallarını yerler. Ve o mal ile insanları ALLAH’ın yolundan men’ ederler.” (Tevbe,34)

 “Şüphesiz ki kâfirler, insanları ALLAH’ın yolundan alıkoymak için mallarını sarf ederler.” (Enfal, 36) Evet, bugün dünyâdaki servet merkezlerinin ekserisinin başlarında Yahudî hahamları ve Hıristiyan ruhbanları vardır ve ekser servet toplayan örgütler bunların idaresi altındadır.

ve İslâm’a hücum eden devletleri dahi bunlar sevk ve idare etmektedirler.
Devamını oku from "Dinlerarası Diyalog Faaliyetinin İçyüzü"

41 – Üstünlüklerinin en üstünü, Habîbullah olmasıdır. Allahü teâlâ, Onu kendisine sevgili, dost yapmıştır. Onu herkesten, her melekten daha çok sevmiştir. Allahü teâlâ, hadis-i kudsîde, (İbrâhîmi Halîl yaptım ise, seni kendime Habîb yaptım) buyurmuştur.

42 – (Sana, râzı oluncaya kadar, [yeter deyinceye kadar] her dilediğini vereceğim) meâlindeki Duhâ sûresinin 5. âyet-i kerimesi, Allahü teâlânın, Peygamberine bütün ilimleri, bütün üstünlükleri, ahkâm-ı islâmiyyeyi, düşmanlarına karşı yardım ve galebe ve ümmetine fethler, zaferler ve kıyâmette her türlü şefaat ve tecellîler ihsân edeceğini vaat etmektedir. Bu âyet-i kerime nâzil olduğu [geldiği] zaman, Cebrâîl aleyhisselâma bakarak, (Ümmetimden birinin Cehennemde kalmasına râzı olmam) buyurdu.

43 – Gece, uyanık iken, uykuda iken, yalnız iken, çoklukta iken, yolculukta iken, evde iken, harbde iken, gülerken, ağlarken, mübârek kalbi hep Allahü teâlâ ile idi. Bazı zamanlarda ise, yalnız Allahü teâlâ ile idi. Dünyadaki vazîfelerini yapabilmek ve mübârek kalbini beşeriyyet âlemine döndürmek için, zevcesi Âişenin yanına gelip, (Ey Âişe! Birâz benimle konuş [da kendime geleyim]) buyurur, ondan sonra Eshâbına nasihat ve irşâd etmeye giderdi. Sabah namazının sünnetini evinde kılıp, Âişe ile bir miktâr konuştuktan sonra Eshâbına farzı kıldırmak için mescîde giderdi. Bu hal hasâis-i peygamberîdir. Âişe ile konuşmadan dışarı çıksa idi, ilâhî tecellîlerden ve nûrlardan dolayı, yüzüne kimse bakamazdı.

Devamını oku from "Muhammed Aleyhisselâmın Fazîletleri– 3"