Alemlere Rahmet olarak gönderilen Efendimiz, Önderimiz, Tek Liderimiz Hz. Muhammed (s.a.v.)’a, O’nun aline ve ashabına ve O’nun yolunda olmaya çalışan tüm Müslümanlara salat ve selam olsun.

ALLAH(cc)’ın yeryüzündeki halifesi olmak üzere yaratılan insan; sadece yemek, içmek, çiftleşmek için yaratılmamıştır. Bu sayılanları hayvanlarda yapar. İnsan ALLAH(cc)’ın yeryüzündeki temsilcisi (halifesi) olmak ve ALLAH-ü Teala’ya kulluk görevim layıkıyla yerine getirmek için yaratılmıştır.

insanı hayvanlardan ayıran temel özellik ALLAH(cc)’ın; insanı en mükemmel bir şekilde yaratması, doğruyu yanlıştan ayıran akıl ve irade vermesi ve insanı doğru yola ulaştıracak kitaplar ve peygamberler gönderilmesidir.

Madem ki aklımız ve irademiz var. Madem ki insanız ve sadece ALLAH’a kulluk için yaratıldık, madem ki bizim için Cennet ve Cehennem var. O zaman gaflet uykusundan uyanıp kendimize, özümüze yani kulluğumuza geri dönmeliyiz. Bu da sadece “La İlahe illALLAH, Muhammedür Resulullah” kelimesini (Tevhid) bilinçli bir şekilde söylemek ve daha da önemlisi hayata geçirmekle mümkün olacaktır. Çünkü Tevhid olmazsa kulluğun ve imanın olması, iman olmadan da cennetin kazanılması mümkün değildir.

İşte, canlı-cansız topyekün varlıkların yegâne yaratıcısı olan ALLAH Teala, insanoğlunun yaratılışındaki maksadı-gayeyi şöyle beyan ediyor biz kullarına:

“Ey insanlar! Sizi ve sizden evvelkileri yaratmış olan Rabbınıza ibadet ediniz. Ta ki ittika etmiş (yasaklardan sakınmış) olasınız.” (1)

Cenab-ı Hak insanı zatına kulluk etmesi için yaratmış… Bunun dışındaki bütün yarattıklarını, zerresinden küresine kadar, hepsini insanoğlunun emrine-hizmetine vermiştir. İnsanı da kendi emri ve hizmeti için yeryüzünde halifesi olarak seçmiştir. Kur’an-ı Kerim’de Mevlamız bu hususu şöyle dile getirmektedir:

Bu yazıda Kur’an’ı anlama ve yaşama çabası içinde olanlanrın, ilk anda karşılarına çıkan hususların altlarını çizmeye çalışacağız. Rabbimiz Kur’an’ın açık, net ve detaylandırılmış (5:32; 22:16; 24:1; 39:28) bir kitap olduğunu belirttiği halde zamanla bazıları din adına insanlarla onun arasına çok büyük engeller koymuşlar, adeta Kur’an’ın üzerini bir sis perdesiyle örtmüşlerdir. Kur’an sadece şekli bir saygıyla kutsanmış ve Rasulullah (s)’ın Kur’an’da yer alan kaygısı gerçek olmuştur (25:30).