Oruç; İslam’ın beş ana temelinden biridir. Ve müslüman, ergin, akıllı ve sağlıklı olan herkese farzdır. Farz olan oruçla, yılda bir kez gelen Ramazan Ayı orucu kastedilir.
Oruç, ibadet kastıyla sahurdan akşama kadar yemeyi, içmeyi, yeme-içme sayılan şeyleri ve cinsel ilişkiyi terketmekle tutulmuş olur.
“Orucun sevabı Allah’tan başka kimsenin takdir edemeyeceği kadar büyüktür.” (bk. el-Heytemî’, ez-Zevâcir, 1/156.) “Oruçlunun, acıkmaktan doğan ağız kokusu Allah için miskten daha güzeldir.” (Mûslim, savm 161.) “Oruç, ateşten koruyan bir kalkandır.” (Müslim, savm 162-163.) “Oruçlu, duâsı geri çevrilmeyen üç gruptan biridir.” (Beyhakî, Sünen NI/345, Tecrid NI/253. ) “Ramazan orucunu, -dünya ile ilgili faydalardan ötürü değil de- sadece Allah için tutanın geçmiş günahları bağışlanır.” (Nesai, siyam 39; Tirmizî, savm 1.) “Özürsüz olarak tutulmayan bir günlük Ramazan orucunun kaçırılan sevabı bütün zaman süresini oruçlu geçirmekle dahi karşılanamaz.” (Tirmizî, savm 27. )
Oruç insanın meleklik yönünü güçlendirir ve insanı meleklerden yüce yapar. Hayvanî duygularını köreltir. Nefsinin taşkınlığını önler. Insanı başıboş olmaktan kurtarır, ona Rabbini hatırlatır. Acıktıkça O’nun verdiği ‚ nimetlerin kadrini öğretir. Aç ve muhtaçların halini hatırlatır.
Oruç insana sabrı öğretir. Onu ilâhlaşmaktan ve zorbalıktan kurtarır. Vücudunu dinlendirir, sıhhatini artırır, psikolojisini ve sinirlerini düzeltir. Insana sırf midesi için yaratılmadığını hatırlatır.
Allah: “Oruç benim içindir, onun mükâfatını da ben veririm.” (Müslim, savm 163. ) buyurur. Demek ki, diğer yararların hepsi bir yana, oruç, Allah’ın rızasını sağlar. Kur’ân-ı Kerîm’de de orucun farzediliş hikmeti olarak onun insanı takvaya götürdügü zikredilir.” (K. Bakara (2) 183)
