558. Allah Resûlü sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu:
“Biriniz bir oturma yerine girince selâm versin. Oturmak isterse otursun. Kalkarken yine selâm versin. Çünkü, birinci selâm ikincisinden daha üstün değildir.”
Ebû Hureyre radıyallahu anh. Ebû Dâvud.
559. Allah Resûlü sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu:
“Evladım! Evine girince selâm ver ki, selâmın hem sana, hem de aile halkına bir bereket olsun.”
Enes radıyallahu anh. Tirmizî.
560. Allah Resûlü sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu:
“Selâm, konuşmaktan önce gelir.”
Câbir radnıyallahu anh. Tirmizî.
561. Enes, çocukların yanına uğrayıp, onlara selâm verdi. Sonra şöyle dedi:
Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem de böyle yapardı.
Enes radıyallahu anh. Tirmizî.
562. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem, biz kadınların yanına uğradı ve selâm verdi.
Esma radıyallahu anha. Tirmizî.
563. Allah Resûlü sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu:
“Bir topluluk bir yere vardıklarında, içlerinden birinin onlara selâm vermesi yeterli olur. Oturanlardan birisinin onlardan selâm alması yeterlidir.”
Ali radıyallahu anh. Ebû Dâvud.
564. Allah Resûlü sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu:
“Binekli yürüyene, yürüyen durana, az olanlar çok olanlara, küçük büyüğe selâm verir.”
Ebû Hureyre radıyallahu anh. Buhârî.
565. Allah Resûlü sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu:
“İnsanların en acizi duada aciz olan, insanların en cimrisi de selâm vermekte cimri olandır.”
Ebû Hureyre radıyallahu anh. Taberânî.
566. Allah Resûlü sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu:
“İçinizden hiçbir kimse yoktur ki, bana selâm gönderdiği zaman, Allah onu benim ruhuma ulaştırıp da ben onun selâmını almayayım.”
Enes radıyallahu anh. Ebû Dâvud.
567. Allah Resûlü sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu:
“Buluşup el sıkışan iki müslüman yoktur ki, ayrılmadan önce Allah onları bağışlamasın.”
Berâ radıyallahu anh. Ebû Dâvud.
568. Allah Resûlü sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu:
“Birbirinizle el sıkışın ki, kalplerdeki düşmanlık silinsin. Hediyeleşin ki, birbirinizi sevesiniz ve aradaki dargınlıklar böylece kalksın.”
Atâ radıyallahu anh. Mâlik.
569. Allah Resûlü sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu:
“İhtiyara, sırf yaşından dolayı hürmet eden hiç kimse yoktur ki, Allah da ona yaşlandığında saygı gösterecek birini ihsan etmesin.”
Enes radıyallahu anh. Tirmizî.
570. Allah Resûlü sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu:
“Küçüğümüze merhamet etmeyen, büyüğümüze saygı göstermeyen bizden değildir!”
Enes radıyallahu anh. Tirmizî.
571. Peygamber sallallahu aleyhi ve selleme şu elimle biat ettim ve elini öptük de buna itiraz etmedi.
İbn Rezîn radıyallahu anh. Taberânî.
572. Sahabiler için Peygamber sallallahu aleyhi ve sellemden daha sevgili hiçbir şahıs yoktu. Buna rağmen, onu gördükleri zaman, hoşlanmadığını bildikleri için ayağa kalkmazlardı.
Enes radıyallahu anh. Tirmizî.
573. Allah Resûlü sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu:
“Kim insanların kendisi için ayağa kalkıp saygı göstermelerini isterse, ateşteki yerine hazırlansın.”
Muaviye radıyallahu anh. Ebû Dâvud.
