KÜTÜB-İ SİTTE HADİS-İ ŞERİFLERİ




4471 - Hz. Cabir radiyallahu anh anlatiyor: ""Resulullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki: "(Hudeybiye'de) agac altinda Bey'at edenlerden hic kimse atese girmeyecektir."
Muslim, Fezailu's-Sahabe 163, (2496); Ebu Davud, Sunnet 9, (4653); Tirmizi, Menakib, (3859).

ISLAM UMMETININ FAZILETI

4472 - Hz. Ebu Musa radiyallahu anh anlatiyor: ""Resulullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki:
"Musluman, yahudi ve hiristiyanlarin meseli suna benzer: Bir adam var, bir grub kimseyi ucretli olarak tutmus; kendisi icin belli bir ucret mukabilinde, geceye kadar calistiriyor. Bunlar gunduzun yarisina kadar calisip:
"Bize sart kostugun ucrete ihtiyacimiz yok. (Biz gidecegiz.) Su ana kadar yaptigimiz is icin de para istemiyoruz" derler. Adam onlara:
"Boyle yapmayin, isin geri kalan kismini da tamamlayin ve ucretinizi tam olarak alin!" diye rica eder. Ancak onlar buna yanasmazlar ve terkedip giderler.
Adam onlardan sonra isi icin baskalarini ucretle tutar. Onlara:
"Su gununuzu tamamlayin, oncekilere vaadettigim ucreti size tam olarak vereyim!" der. Bunlar ikindi vaktine kadar calisirlar. O zaman:
"Isin senin olsun, yaptigimiz calismanin ucretini de istemiyoruz. (Calismayi terkediyoruz)!" derler. Adam onlara da:
"Isinizin geri kismini tamamlayin, surada az bir zamaniniz kaldi" diye rica eder, ancak onlar dinlemeyip giderler. Adam geri kalan zamanda calismalari icin yeni isciler tutar. Bunlar da geri kalan zamanda calismalari icin yeni isciler tutar. Bunlar da geri kalan zamanda gunes batincaya kadar calisirlar ve onceki iki grubun ucretini de alirlar. Iste bu, onlarin ve bu nurdan kabul ettikleri miktarin meselidir."
Buhari, Icare 11, Mevakitu's-Salat 17.

4473 - Ibnu Omer radiyallahu anhuma anlatiyor: ""Resulullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki:
"Sizden once gecen ummetlere nazaran sizin bekaniz, ikindi vakti ile gunesin batmasi arasindaki muddet gibidir. Tevrat ehline Tevrat verildi, onlar gun ortasina kadar onunla amel ettiler. Daha fazla devam etmekten aciz kaldilar. Onlara kirat kirat ucretleri verildi. Sonra Ehl-i Incil'e Incil verildi. Onlar da ikindi namazina kadar calistilar. O zaman onlar da aciz kaldilar, kirat kirat onlara da ucretleri verildi. Bize ucretimiz ikiser kirat, ikiser kirat verildi. Iki kitap mensuplari:
"Ey Rabbimiz, sen bunlara ikiser kirat, ikiser kirat olarak verdin. Halbuki bize birer kirat, birer kirat vermistin. Halbuki biz, amel yonuyle onlardan ileriyiz!" dediler. Allah Teala Hazretleri:
"Ben ucretlerinizde bir haksizlik yaptim mi?" buyurdu. Onlar "Hayir!" dediler.
"Oyleyse, bu benim lutfumdur, onu ben diledigime veririm" buyurdu."
Buhari, Icare 8, 9, Mevakitu's-Salat 17, Enbiya 50, Fezailu'l-Kur'an 17, Tevhid 31, 47; Tirmizi, Emsal 7, (2875).

4474 - Hz. Enes radiyallahu anh anlatiyor: ""Resulullah aleyhissalatu vesselam'in yaninda bir cenaze gecti. Oradakiler, cenaze hakkinda hayirli senada bulundular. Aleyhissalatu vesselam:
"Vacib oldu! (Vacib oldu! Vacib oldu!)" buyurdular. Sonra bir cenaze daha gecti. Bunu kotu sozlerle yadettiler. Resulullah yine: "Vacib oldu!" buyurdular. Hz. Omer radiyallahu anh:
"Ey Allah'in Resulu! Vacib olan nedir?" diye sordu.
"Oncekini hayirla yadettiniz ona cennet vacib oldu. Ikincisini kotulukle yadettiniz ona da cehennem vacib oldu. Sizler Allah'in yeryuzundeki sahidlerisiniz!" buyurdu."
Buhari, Cenaiz 86, Sehadet 6; Muslim, Cenaiz 60, (949); Tirmizi, Cenaiz 63, (1058); Nesai, Cenaiz 50, (4, 49, 50); Ebu Davud, Cenaiz 80, (3233).

4475 - Huzeyfe radiyallahu anh anlatiyor: ""Resulullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki:
"Allah Teala hazretleri, bizden oncekileri cum'ayi bulma isinde sasirtti. Bu sebeple cumartesi yahudilerin, pazar gunu de hiristiyanlarin oldu. Allah Teala hazretleri bizi yaratti ve bizlere cuma gununu bulma hususunda hidayet nasib etti: Cumayi da, cumartesiyi de, pazari da (ibadet gunleri) kildi. Onlar Kiyamet gunu de bize tabidirler. Biz, dunya ehli arasinda sonuncusuyuz, fakat Kiyamet gunu birinciler olacagiz ve butun mahlukattan once hesaplari gorulup bitirilecekler olacagiz."
Muslim, Cum'a 22, (856).

4476 - Ebu Sa'id radiyallahu anh anlatiyor: ""Resulullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki:
"Kiyamet gunu Aziz ve Celil olan Allah: "Ey Adem!" diye seslenir. Adem:
"Ey Rabbim buyur, emrindeyim, butun hayirlar senin elindedir!" der. Soyle bir nidada bulunulur:
"Allah sana, cehennem hey'etini cikarmani emrediyor!" Adem sorar:
"Ey Rabbim, cehennem hey'eti ne kadardir?"
"Her binden dokuzyuzdoksandokuzu!"
Iste "hamilelerin cocugunu dusurdugu, cocuklarin ihtiyarladigi, insanlarin sarhos olmadiklari halde, azabin siddetinden sarhosa doneceklerini gorecegin zaman bu zamandir." Bu haber Ashab'a cok agir geldi. Oyle ki yuzlerinin rengi degisti.
"Ey Allah'in Resulu! dediler, bu binde bir icine hangimiz girecegiz?"
"Ye'cuc ve Me'cuc'dan binde dokuzyuzdoksandokuz, sizden ise bir olacak. Sunu da bilin: Siz insanlar arasinda, beyaz bir okuzde siyah bir kil veya siyah bir okuzde beyaz bir kil durumundasiniz."
Buhari, Tefsir, Hac, 1, Enbiya 7, Rikak 46, Tevhid 32; Muslim, Iman 379, (222).

4477 - Ebu Umame radiyallahu anh anlatiyor: ""Resulullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki:
"Rabbim bana, ummetimden yetmisbin kisiyi hesab ve ceza olmaksizin cennete koymayi vaadetti. Her bin ile birlikte yetmisbin ve Rabbimin avucuyla uc avuc daha."
Tirmizi, Sifatu'l-Kiyame 13, (2439); Ibnu Mace, Zuhd 34, (4286).

4478 - Ibnu Omer radiyallahu anhuma anlatiyor: ""Resulullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki:
"Ummetimin cennete girecegi kapinin genisligi, iyi bir atlinin uc (gun veya yil) yurume mesafesidir. Onlar (cennet ehli) kapidan girerken sikisirlar da omuzlari ezilecek hale gelir."
Tirmizi, Cennet 14, (2551).

4479 - Tirmizi'nin bir diger rivayetinde Bureyde radiyallahu anh ("Resulullah aleyhissalatu vesselam'in su sozunu) nakleder: "Cennet ehli yuzyirmi saftir. Bunlardan seksen safi bu ummetten, kirk safi da diger ummetlerdendir."
Tirmizi, Cennet 13, (2549).

4480 - Ebu Musa radiyallahu anh anlatiyor: ""Resulullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki:
"Musluman bir kimse oldu mu, Allah ona bedel bir yahudi veya hiristiyani cehenneme koyar."
Muslim, Tevbe 50, (2767).