KÜTÜB-İ SİTTE HADİS-İ ŞERİFLERİ




4351 - Ebu Sa'id radiyallahu anh anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam (bir gun) halka hitap ederek buyurdular ki:
"Allah Teala Hazretleri bir kulunu, dunya ile nezdindekini tercihte muhayyer birakti. O kul, Allah'in nezdindekini tercih etti."
Bu soz uzerine Hz. Ebu Bekr aglamaya basladi. Biz, Aleyhissalatu vesselam'in, Allah tarafindan muhayyer birakilan bir kul hakkinda verdigi haber sebebiyle onun aglamasina hayret ettik. Meger, muhayyer birakilan o kul Aleyhissalatu vesselam'in kendisi imis. Meger bunu en iyi anlayan da aramizda Ebu Bekr imis.
Resulullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki: "Sohbetiyle olsun maliyla olsun bana en ziyade ikramda bulunan Ebu Bekr'dir. Eger, ben Rabbimden baskasini halil (dost) tutacak olsaydim, mutlaka Ebu Bekr'i halil edinirdim. (Allah arkadasinizi kendine halil kildi). Ancak (aramizda) Islam kardesligi ve Islam muhabbeti var ((bu) efdaldir).
Mescide acilan (hususi) hicbir kapi bbirakilmayip, hepsi kapatilacak, sadece Ebu Bekr'in kapisi acik birakilacak."
Buhari, Fezailu'l-Ashab 3, Menakibu'l-Ensar 45, Mesacid 80; Muslim, Fezailu's-Sahabe 2, (2382); Tirmizi, Menakib, (3661).

4352 - Ebu'd-Derda radiyallahu anh anlatiyor: "Ben Resulullah aleyhissalatu vesselam'in yaninda oturuyordum. Derken, Ebu Bekr radiyallahu anh elbisesinin etegini tutarak cikageldi. Oyle ki, dizleri acilmis durumdaydi. Aleyhissalatu vesselam (onu bu halde gorur gormez):
"Arkadasiniz biriyle cekismis olmali!" buyurdular. Ebu Bekr selam verdi ve:
"(Ey Allah'in Rasulu!) Benimle Ibnu'l-Hattab arasinda bir sey (tatsizlik) oldu. Uzerine yurudum, sonra da pisman oldum. Beni affetmesini taleb ettim, kabul etmedi. Bunun uzerine sana geldim!" dedi. Aleyhissalatu vesselam da:
"Ey Ebu Bekr! Allah sana magfiret etsin!" buyurdu ve bunu uc kere tekrar etti. Sonra da Omer radiyallahu anh, davranisindan pisman oldu. Ebu bekr radiyallahu anh'in evine gitti ve:
"Ebu Bekr evde mi?" diye sordu. "Hayir!" cevabini alinca, o da dogru Aleyhissalatu vesselam'in yanina geldi ve selam verdi: Aleyhissalatu vesselam'in yuzu (ofkeden) renk renk olmaya basladi. Bu hal, Hz. Ebu Bekr radiyallah'i korkuttu. derhal diz cokerek:
"Ey Allah'in Resulu! Bu meselede (hata benim), ben zulmettim!" dedi. Aleyhissalatu vesselam (hepimize):
"Allah beni size (peygamber olarak) gonderdi. Size teblig ettigim zaman hepiniz bana: "Sen yalancisin" dediniz. Ebu Bekr ise: "Dogru soyledin" dedi ve bana caniyla, maliyla yardimci oldu. Siz arkadasimi bana birakirsiniz degil mi?" buyurdular ve iki veya uc kere, bu sozu tekrar ettiler."
Ebu'd-Derda der ki: "Bundan sonra, (Resulullah'in hatiri icin) Ebu Bekr'e hic eziyet edilmedi."
Buhari, Fezailu'l-Ashab 5, Tefsir, A'raf 3.

4353 - Ibnu Omer radiyallahu anhuma anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam'in hastaligi siddetlenince, kendisine cemaate namazi kimin kildiracagi soruldu:
"Ebu Bekr'e soyleyin, halka namazi o kildirsin!" buyurdular. Hz. Aise radiyallahu anha:
"Ebu bekr yufka yurekli bir kimsedir, senin yerinde namaza duracak olsa (dayanamayip aglar ve aglamaktan halka kiraati duyuramaz, (namaz kildirma isini) Omer'e emretseniz!" dedi. Aleyhissalatu vesselam yine: "Ebu Bekr'e soyleyin, namazi kildirsin!" buyurdular. Hz. Aise onceki sozunu tekrar etti. Aleyhissalatu vesselam: "Ona (Ebu Bekr'e) emredin, namazi kildirsin!" dedi ve:
"Siz (kadinlar) kendi kafaniza gore duzende Hz. Yusuf'un kadin arkadaslari gibisiniz!" diye soylendi."
Buhari, Ezan 46.

4354 - Hz. Enes radiyallahu anh anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam'i vefata goturen hastaligi siddetlendigi zaman, halka namazi Hz. Ebu Bekr radiyallahu anh kildiriyordu. Pazartesi gunu, cemaat saf olmus halde namaza durdugu sirada Aleyhissalatu vesselam hucresinin perdesini acti, ayakta oldugu halde bize bakiyordu. Yuzu sanki bir mushaf yapragi gibi (ucuk) idi. Sonra tebessum ederek guldu. Resulullah aleyhissalatu vesselam'i (boyle) gormenin sevinciyle namazi bozayazdik. Hz. Ebu Bekr derhal safta namaz kilmak uzere geri cekildi. Resulullah aleyhissalatu vesselam7in namaza geldigini zannetmisti. Ancak Aleyhissalatu vesselam, bize isaret ederek namazi tamamlamamizi soyledi ve perdeyi indirdi. O gun vefat etti."
Buhari, Ezan 46, 94, Amel fi's-Salat 6, Megazi 83; Muslim, Salat 98; Nesai, Cenaiz 7, (7, 4).

4355 - Urve rahimehullah anlatiyor: "Abdullah Ibnu Omer'e musriklerin Resulullah aleyhissalatu vesselam'a yaptiklari kotuluklerin en fenasi hangisi idi?" diye sordum. Sunu anlatti:
"Resulullah aleyhissalatu vesselam namaz kilarken Ukbe Ibnu Ebi Mu'ayt'in kendisine gelerek ridasini boynuna gecirip siddetli sekilde bogdugunu gordum. O sirada Ebu Bekr radiyallahu anh gelerek onu itti ve:
"Sen, Rabbim Allah'dir dedigi icin mi bir adami oldurmek istiyorsun? O size Rabbinizden acik hukumler getirdi!" dedi."
Buhari, Fezailu'l-Ashab 5, Menakibu'l-ensar 29, Tefsir, Mu'min 1.

4356 - Sufyan rahimehullah dedi ki: "Kim, Hz. Ali'nin imamete, Hz. Ebu Bekr ve Hz. Omer'den daha cok hak sahibi oldugu kuruntusuna duserse, Hz. Ebu Bekr'i, Hz. Omer'i, Muhacirleri ve Ensarlari toptan hatakarlikla itham etmis olur. Bu bozuk akidesiyle onun amelinin semaya yukselecegini zannetmiyorum."
Ebu Davud, Sunnet 8, (4630).

HZ. OMER'IN FAZILETI

4357 - Hz. Cabir radiyallahu anh anlatiyor: "Hz. Omer radiyallahu anh, Hz. Ebu Bekr'e:
"(Ey Ebu Bekr!) Allah'in Rasulu Muhammed aleyhissalatu vesselam'dan sonra insanlarin en hayirlisi" diye hitab etmisti. Hz. Ebu Bekr:
"Sen boyle soylersen ben (de sana) Resulullah aleyhissalatu vesselam'dan isittigimi soyleyecegim. Demisti ki: "Gunes, Omer'den daha hayirli bir kimse uzerine dogup batmadi."
Tirmizi, Menakib, (3685).

4358 - Ibnu Omer radiyallahu anhuma anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam soyle dua etmisti: "Allahim, Islam'i su iki sahistan sana en sevgili olanla aziz kil: Ebu Cehil ile veya Omer Ibnu'l-Hattab ile. Bunlardan Allah'a daha sevgili olani Omer'di."
Tirmizi, Menakib, (3682).

4359 - Yine Ibnu Omer radiyallahu anhuma anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki:
"Allah Teala Hazretleri, hakki, Hz. Omer'in diline ve kalbine koydu." Ibnu Omer der ki: "Halkin basina ne zaman bir is gelmis, (o hususta) Omer bir sey demis, halk da baska bir sey demis ise mutlaka Omer radiyallahu anh'in dedigi uzere Kur'an'dan bir vahiy gelmistir."
Tirmizi, Menakib, (3683); Ebu Davud, Harac 18, (2962).

4360 - Salim, babasi radiyallahu anh'tan naklediyor: "Dedi ki: "Ben Omer radiyallahu anh'in bir sey icin: "Zannederim ki bu soyledir" deyip de dedigi gibi olmadigini hic gormedim. (Nitekim bir gun), Omer otururken guzel bir adam yanindan gecti. Omer: "Zannimda yanildim." Veya:
"Bu adam cahiliye devrindeki dini uzere devam etmektedir." Veya:
"Bu, cahiliyede kavminin kahiniydi!" dedi ve: "Su adami bana cagirin!" buyurdu. Adam cagrildi. Omer:
"Zannimda yanildim veya sen cahiliye devrindeki dinin uzeresin! veya cahiliyede sen onlarin kahini idin!" diyerek hakkindaki tereddutlerini dile getirdi. Adam:
"Bugunku gibi bir gun gormedim (yani bugun gordugum seyi hic gormedim). Bugun musluman bir kimse (olmayacak sekilde) karsilandi" dedi. Hz. Omer: "Sana yemin veriyorum, benim istediklerimi dogru olarak soyleyeceksin!" buyurdu. Adam:
"Cahiliye devrinde ben onlarin kahinleri idim!" dedi. Omer ona:
"Disi cinninin sana getirdigi haberlerin en acayibi hangisi idi?" dedi. Adam: "Bir gun ben carsida iken, bana disi cin geldi. Ondaki korkuyu biliyorum. Dedi ki: "Sen cinni ve onun ye'sini ve basi uzerine devrilmesinden (yani kulak hirsizligindan men olarak haber alamayisindan) sonraki umidsizligini ve sirtlarina ince cullar konulmus genc develerle yetisilip yakalamasini gormedin mi?"
Omer soyle dedi: "Dogru soyledi. Ben onlarin putlarinin dibinde uyurken, bir adam bir buzagi ile geldi ve kesti. O zaman ona birisi oyle bir bagirdi ki, bu kadar yuksek sesle bagiran birisini hic isitmemistim. Soyle diyordu:
"Ey celih (ey dusmanligini aciga vuran kimse)! Emrun necih (zafer bulmus bir is), reculun fasih (fasih konusan bir adam) var. Senden baska ilah yoktur diyor!"
Oradaki cemaat o adama dogru sicradilar.
(Hz. Omer devamla dedi ki): "Ben bunu gorunce kendi kendime: "Ben bu isin arkasinda ne oldugunu anlayincaya kadar buradan ayrilmayacagim!" dedim. Sonra o zat yine bagirdi:
"Ey celih, emrun necih, reculun fasih (Ey dusmanligni aciga vuran kimse! Muvaffak olacak bir is, fasih konusan bir adam (var)! Lailahe illallah! diyor!" Ben kalktim. Aradan cok gecmeden "Bir peygamber (cikti)" dendi."
Buhari, Menakibu'l-Ensar 35.