Toprak mahsullerinin zekatı işçilik, ekme, dövme ve nakliyat masrafı düşürülmeden çıkarılır.

Asr-ı saadette ve Ashab devrinde uygulama böyleydi. Yani toprak mahsullerinin zekatıekin ve tarla için yapılan masraf düşürülmeden çıkarılırdı.

El-Seyyid el-Bekr-El-Dimyati şöyle diyor: "Biçme, dövme, meyva toplama ve kurutma ücreti çiftçinin kesesinden gider, düşürülmeden zekatı verilir. Durum böyle olmakla birlikte bazı kimseler tatbikatta bunları düşürür ve kalanın zekatını verir, oysa yanlış bir harekettir. İbni Abidin de şöyle diyor: İşçi, çift süren öküz, kanal temizleme ve bekçinin ücreti gibi masraflar düşürülmeden mahsulün zekatıverilir.

Toprak mahsullerinin zekatı mahsul yetiştiren araziyi sulayan suya göre değişir. Yani arazi yağmur, kar, nehir, çay veya kanal suyu ile sulanıyorsa mahsulün onda biri, hayvan, motor veya satın alınan su ile sulanıyorsa mahsulün yirmide biri zekat veya öşür olarak verilir.

Peygamber (sav) bu hususta şöyle demektedir: "Yağmur, pınar veya akarsu ile sulanan mahsulde onda bir, hayvan gücüyle sulanan mahsulde ise yirmide bir zekat vardır."

Hem yağmur hem motor gibi şeylerde sulanıyorsa Şafii ile Hanefi mezhebleri arasında bu hususta ihtilaf vardır.

Hanefi mezhebine göre ekin motor veya satın alınan su ile yıl boyunca veya yılın çoğu sulanıyorsa yirmide bir öşür –zekat- olarak verilir. Yılın yarısından aşağı adı geçen şeylerle sulanıyorsa onda bir zekat çıkarılır.

Şafii mezhebine göre ise ekin hem yağmur, hem motor veya satın alınan su ile sulanıyorsa mahsulün neşvünemasına göre hesaplanıp zekatı verilir.

Mesela dört defa sulanmaya muhtaç olan ekin iki defa yağmur iki defa motor veya satın alınan su ile sulanıyorsa onbeşte bir, üç defa yağmur bir defa motorla veya satın alınan suyla sulanıyorsa onikibuçukta bir zekat çıkarılır.