Fıkıh kitapları sun'i aşılamadan açıkça söz etmemekle beraber mesele yine fıkıh kitaplarının beyanlarından anlaşılmaktadır. Şöyle ki: Sun'i aşılama iki çeşittir.

1- Birisi meşru bir şekilde menisini herhangi bir yol ile karısının rahminde yerleştirip tohumlama yapmaktır. Bu tip tohumlamanın dinen sakıncası yoktur. Böyle bir yol ile meydana gelen çocuk da meşru'dur. Kazı'l-Kudat Şeyh Zekeriya al-Ensarı, iddet ile ilgili şöyle diyor: "Meninin ferce duhulü ile münasebet arasında fark yoktur". Kocanın menisi zevcenin fercine girdikten veya münasebette bulunduktan sonra ayrılma vaki olsa kendisine iddet lazım gelir. Hatta meninin duhulü münasebetten daha kuvvetlidir (Fethü'l-Vehhab). Envar al-Ebrar, al-Dur al-Muntaka da buna yakın bir ifade vermektedirler (Envar el-Ebrar).

2- Kocasından başka bir kimsenin menisiyle kadının yumurtasını aşılamaktır. Namus duygusundan yoksun bazı kimseler, çocuk yapma istidadından mahrum oldularından bir çocuğa sahip olmak için başkasının menisiyle karısını aşılamaktadır. Bu hareket insanlık için bir leke ve yüz karası olduğundan İslam dini bunu yasaklamaktadır.

Hayvanın neslini ıslah etmek için yapılan sun'i tohumlama hakkında bir şey varid olmamıştır. Ama yasaklamasını gerektiren bir durum olmadığına göre caizdir. Çünkü eşyada asıl olan mübahlıktır.