Kur'ân-ı Kerîm'i dinlemek çoğunluğa göre farz-ı kifâyedir. Yani dinlemekte olan, velev bir kişi dahi varsa, diğerleri dinlemese de olur. Tesbihle dahi olsa meşgul olmak, dinlemeye engel olacağından, tek dinleyicinin bunu terketmesi ve sadece kıraati dinlemesi gerekir. Başka dinleyenlerin bulunması halinde, çoğunluğun görüşüne göre, tesbihle meşgul olunabilirse de, bunun sevabı hiçbir zaman Kur'ân-ı Kerîm dinlemenin sevabına denk değildir. Müslümanın daha kârlı olanı seçmesi ve kıraati dinlemesi gerekir. Bazılarına göre ise, Kur'ân-ı Kerîm dinlemek farz-ı ayndır; (20 Daha geniş bilgi için bk. Nemenkânî I/16T. Hamevî, üstadı Kâdi'I Kudat Yahyâ Minkârî Zade'den naklederek der ki, onun bu konuda bir risalesi vardır. Orada Kur'ân-ı Kerim dinlemenin farz-ı ayn olduğu yazılıdır. Ayrıca Mahlûf konu hakkında Fetâvâ'da I/45 bilgi verdiği gibi, müstakil bir risâle de yazmıştır.) işiten herkesin, her türlü meşguliyeti bırakıp onu dinlemesi gerekir. "Çünkü Kur'ân-ı Kerim okunurken susmamız isteniyor. Susmak ise, konuşma âleti olan dili hiç hareket ettirmemekle olur. " (21 Cessâs IV/216; Ayrıca bk. Bezzâziye V/316, 319)