Kur anı Kerimin Hatmi münasebetiyle cemeat halinde dua etmek müstehaptır. Ahmed Bin Hanbelin rivayetine göre Enes bin Malik Kur anı Kerim-i hatim edince Zevce ve Çocuklarını toplayıp dua ederdi.

Fakat Hanefi 'ulamsından bazılarına göre Kur'an-ı Kerim hatm edildiği zaman cemaat halinde du'a etmek mekruhtur. Çünkü Peygamber (s.a.v.)'den böyle bir şey varid olmamıştır.

Şafi'i ile Hanefi mezhebinin kuvvetli görüşüne göre bunun hiç çaresi yoktur. Yalnız Hanefi alimlerinden ve müctehid ilme sail olan zevatlardan Tahavi'ye göre adet halinde bulunan muallime kadının yarımşar ayet okumak suretiyle öğretim yapmasında bir sakınca yoktur. Maliki mezhebine göre de adet halinde olan muallime ile müteallime için zarurete binaen caizdir.

Bunun için ictihadan üçüncü Tabakasını işgal eden bu zatı taklit etmekte bir sakınca olmadığı gibi zarurete binaen Maliki mezhebini de taklit etmekte bir sakınca yoktur. Buna göre adet halinde bulunan muallime ve müteallimenin Kur'an-ı Kerim'i okumaların da beis yoktur.

Cenab-ı Allah; büyüklük ve cemalini göstermek ve dünyayı imar etmek için insanı halife olarak yarattı. Hilafet görevini gereği gibi yapabilmesi için, onu arzu ve istekleriyle başbaşa bırakmadı. İnanç, ibadet, alış-veriş ve hayatın her dalında ferd ve toplumun menfaatine yönelik olarak hükmünü beyan edip, indirdiği sahife ve kitaplarıyla yolunu aydınlattı, en son olarak da en mükemmel ve kıyamete kadar hüküm sürecek Kur'an-ı Kerim'i insanlığa ihtaf etti. Ancak dünya hadisleri sonsuz olmakla beraber Kur'an-ı Kerim'in kelimeleri mahduttur. Açıkca her hadisenin hükmünü beyan etmez. Bunun için ortaya çıkan Bir hadisenin hükmünü anlamak için önce Kur'an-ı Kerim'e, sonra Peygamber (sav)'in hadisine baş vurulur. Bunlardan birisine kesin olarak hükmü beyan edilmiş ise mes'ele tamamdır, hiç bir kanaat yürütülmez. Hadisenin hükmü Kur'an ve Sünnet'te açıkca belirtilmemişse ictihada gidilir. Yani, Kur'an ve Sünnet'in ışığı altında hükmünü ortaya çıkarmak için cehd ve gayret gösterilir. İctihad yüce dinimizin en büyük meziyetlerinden biridir. İctihad sebebiyle hayat sahnesinde ortaya çıkan bütün hadislerin hükmü beyan edilebilir. Dinimizin, her asrın bütün ihtiyaçlarını karşılayabilecek bir kabiliyete sahip olmasının sebeplerinden biri de budur.

Selam vermek İslam dininde, imanın şi'arı ve mü'minin diğer bir mü'min için değerli bir du'asıdır. Fakat selamın, zaman ve yeri vardır. Yani her zaman ve her yerde selam verilmez. Zikir, fikir, okumak ve namaz gibi ibadetle meşgul olan kimseye de selam vermek caiz değildir.Yemek yiyen zevata selam verilir.

Kur'an-ı Kerim ile dini kitapları bastırıp onlarla alış-veriş yapmak caizdir. Kutsal kitabımızı ve dini eserlerimizi dünyaya ve ticarete alet edilmesin diye onların basılmasını ve ticaretini yasaklamak, okunmalarına ve yayılmalarına sed çekmek anlamına gelir. Bu da İslam'a ve Kur'ana düşmanlık yapan kimsenin işine yarar. Kur'an-ı Kerim'in satışı meselesi İbn Abbas'a soruldu. İbn Abbas (ra) şöyle cevap verdi: Bunda beis yoktur. Çünkü hattatlar el emeğini alıyorlar.

Kur'an-ı Kerim yıpranır, kendisinden istifade edilmez bir hale gelirse onu yakmak caiz değildir. Belki temiz bir torbaya koyup bir mağarada saklamak veya bir çukur kazıp onu defnetmek lazımdır. Muhammed bin Hasan al-Şeybani "Siyer-i Kebir” kitabında onu ateş ile yakmanın caiz olmadığını ifade ediyor.

Hacc el-Ekber hakkında çeşitli görüşler vardır. Kesin olarak onu teşhis etmek mümkün değildir. Bir görüşe göre Hacc-ı Ekber, Haccül kıran'dır. Yani ihrama girerken hem hac, hem umre niyetini getirip her iki menasiki birlikte yürütmektir.

Diğer bir görüşe göre Hacc el-Ekber hacc mevsiminde eda edilen menasikdir. Haccı asgar da umredir. Üçüncü görüş ise cuma günü ile arefe gününün birleştikleri yılda eda edilen hacca Hacc-ı Ekber denilir (Şihab).

Şüphesiz Kur'an-ı Kerim, İslam'ın mukaddes kitabı olup kendisine tazim edip saygı göstermek gerekir. Yalnız ona karşı yapılan tazim ve saygı onu anlayarak okuyup ahkamını tatbik etmek, ruh ve kalblerde onu işlemektir. Sadece zevahiri kurtarmak kafi gelmez. Peygamber (sav) ile nurani cemaatı, daha fazla buna ehemmiyet vermişlerdir. Kur'an-ı Kerim ile amel etmeyip hududunu aşmak, sonra onu öpüp bir meclise geldiği zaman onun için ayağa kalkmak ve baş üstüne koymak anlamsızdır. Hatta manen onu alaya almaktır. Kur'an-ı Kerim'i en fazla seven ve onu tatbik eden Peygamber (sav) ile ashabı Kur'an-ı Kerim'i öpmedikleri gibi onun için ayağa da kalkmamışlardır. Bununla beraber Kur'an-ı Kerim için ayağa kalkmanın ve onu öpmenin iyi bir şey olduğunu söyleyen fakihler de olmuştur.

Kur'anı Kerimin küçük sureleri okunduğu zaman tekbir getirmek sünnettir.Übey bin Ka'b (ra) Kur'an-ı Kerim'in küçük surelerin sonunda tekbir getirmesini emretti. Ebu Bekir (ra) Duha suresinden itibaren her surenin sonunda tekbir getirilmesini hoş gördü.