Mü’min kardeşlerinden hiçbirisini hareket ve sözle incitmemektir. Peygamber Efendimiz (SallALLAHu Aleyhi Ve Sellem) şöyle buyurmuştur: “Müslüman, (diğer) müslümanların elinden ve dilinden selâmet bulduğu kimsedir. Mü’min de, (diğer) mü’minlerin canlarına ve mallarına karşı emin oldukları kimsedir.” (Müslim)

Diğer bir hadis-i şerifte ise şöyle buyurmuştur: “Pazartesi ve Perşembe günleri cennet kapıları açılır ve ALLAH’a şirk koşmayan bütün kullar affedilir. Ancak kendisi ile, (mü’min) kardeşi arasında buğz ve düşmanlık bulunan kimse affedilmez. Ve meleklere; “Bu iki kişi barışıncaya kadar bırakın” diye emir verilir.” (Müslim)

Devamını oku from "Müminler Birbirlerine Karşı Nasıl Davranmalıdır?"

Son zamanlarda yaşanan gelişmelerden yola çıkarak, ümmet olarak bazı olayları doğru tahlil etmemiz gerekiyor.Çünkü bugünlerde zahiren bazı hadiseler meydana geliyor, çeşitli büyük oyunlar oynanıyor, bunun sonucunda da Müslümanlar bir tarafı tutmak mecburiyetinde kalıyorlar. Ve bu oyunun aktörleri değil de, maalesef bu oyunu oynatanlar kazanıyorlar.

Nifak ve münafıklık, tarih boyunca bütün ümmetlerin güçlü zamanlarında ortaya çıkmış bir olaydır. Bir peygamberin ümmetinin sayısının artmasıyla beraber, o ümmetin içerisinde çeşitli menfaatler sonucu o ümmettenmiş gibi görünen bir münafık taifesi hep mevcut olmuştur. Burada münafığın ne derece İslam’a zararlı olduğu tafsilatına girmeyeceğim. Fakat nifakın, tarih boyunca çok kesin bir vakıa olarak sürekli Müslümanların karşısına çıktığını ve o ümmetin ömrünün, münafıklara karşı tavrına göre belirlendiğine dikkat çekmek gerekiyor. Bu iddiamıza tarihten şöyle bir misal verelim:

Mevlana şehri Konya’da yabancı turistlerin uğramadan gitmediği eski, küçük bir kilise var. Kilisenin ismi: Aziz Pavlus Kilisesi.. İlk bakışta ismi kiliseye verilen Pavlus, Hz. İsa’nın havarilerinden birisi zannedilebilir. Ancak Pavlus, havarilerden biri değildir. Peki bu Aziz Pavlus kimdir? Kısaca bahsedelim:

Devamını oku from "Ümmetin Nifaka Tavrı Ve İçimizdeki Pavluslar"

Assalamu aleikum

Neesgaard : İslâm’dan önceki yaşantım, içinden çıkılamayacak kadar karma karışık cahilane ve oldukça üzücüydü. Daha çocukken yaşamış olduğum toplumun ne kadar egoist bir toplum olduğunu kavramıştım. Henüz ilkokul 1. sınıfta Batı’nın fikir bombardımanı ile karşı karşıya kalmıştım. Benim modern ideallerimin olması gerektiğini anlatırlardı. Oysa bu idealleri yaşamak imkânsızdı. Batı’nın kadına olan bakışının kurbanı oldum. Bu da bende çok büyük olumsuz etkiler yarattı. Çünkü Batı’nın aşıladığı fikirler sonucunda tek düşüncem; görünüşümün iyi olup olmadığı, elbiselerimin yakışıp yakışmadığı olmuştu. Onların fikirlerine göre belirli bir giyim tarzı olacağı gibi bir gram fazla kilo da almamalıydım. Aksi takdirde çevrem beni dışlayacaktı. Bu da üzerimde büyük bir baskı yarattı. Toplumun omuzlarıma yüklediği baskının yanı sıra çevremde de sürekli baskı görüyordum.

Devamını oku from "Elhamdulillah! Mutluluğu İslâma Girmekte Buldum.."

Bir gençlik, bir gençlik ,bir gençlik. Zaman bendedir ve mekan bana emanettir, şuurunda bir gençlik.

Devlet ve milletinin büyük çapa ermiş yedi asırlık hayatında ilk iki buçuk asrını; aşk, vech, fetih ve hakimiyetle süsleyici, üç asrını kaba softa ve ham yobaz elinde kenetleyici; son bir asrını, ALLAH´ın Kur´an´nında “belhüm adal” dediği hayvandan aşağı taklitçilere kaptırıcı; en son yarım asrını da işgal ordularının bile yapamayacağı bir cinayetle, Türk´ü madde planında kurtardıktan sonra ruh planında helak edici tam dört devre bulunduğunu gören. Bu devreleri yükseltici aşk, çürütücü taklitçilik ve öldürücü küfür diye yaftalayan ve şimdi, evet şimdi… Beşinci devrenin kapısı önünde dimdik bekleyen bir gençlik…

Gökleri çökertecek ve yeni kurbağa diliyle bütün “dikey”leri “yatay” hale getirecek bir nida kopararak, “mukaddes emaneti ne yaptınız?” diye meydan yerine çıkacağı günü kollayan bir gençlik…

Dininin, dilinin, beyninin, ilminin, ırzının, evinin, kininin, öcünün davacısı bir gençlik…

Halka değil hakk´a inanan, meclisinin duvarına “Hakimiyet Hakk´ındır” düstüruna hasret çeken, gerçek adaleti bu inanışta ve halis hürrüyeti hakk´a kölelikte bulan bir gençlik…

Emekçiye “Benim sana acıdığım ve yardımcı olduğum kadar sen kendine acıyamaz ve yardımcı olamazsın! Ama sen de, zulüm gördüğün iddiasıyla kendi kendine hakk´ı ezmekte ve en zalim patronlardan daha zalim istismarcılara yakanı kaptırmakta başı boş bırakılamzasın”, kapitalist´e ise ALLAH buyruğunu ve Resul ölçüsünü kalbinin ve kasanın kapısına kazımadıkça serbest nefes bile alamzsın! ihtarını edecek… Kökü ezelde ve dalı ebedde bir sistemin, aşkına, vecdine, diyalektiğine, estetiğine, irfanına, idrakine sahip bir gençlik…

Devamını oku from "Gençliğe Hitabe Üstad Necip Fazıl"