İmam-ı Azam Ebu Hanife, oğlu Hammad’a bir vasiyette bulunmuş, eğer bunları tatbik ederse, dünya ve âhiret mutluluğuna erişeceğini söylemiştir, tavsiyesi şu şekildedir:

1. Bütün günahlardan sakınmalı ve takva sahibi olmalısın,
2. Daima ilmi arayarak, cehaletten kurtulmaya çalışmalısın,
3. Din ve dünya için muhtaç olduğun kimselerle arkadaşlık yapmalısın,
4. Ölmeyecek kadar ve sadece zaruri hallerde nefsinin istek ve arzularını yerine getirmelisin,
5. Müslüman veya zımmilere düşmanlık ve eziyet etmemelisin,

6. ALLAH’ın sana verdiğine kanaat etmelisin,
7. İnsanlara muhtaç olmamak için çalışmalısın,
8. Seni ilgilendirmeyen işlerle meşgul olmamalısın,
9. Hiç kimseyi kendinden küçük görmemelisin,
10. İnsanları selâmlamalı; onlara tatlı söz söylemeli; iyilik yapanları sevmeli, kötülük yapanlarla iyi geçinmeye çalışmalısın,

11. ALLAH’ı çok zikretmeli ve Resûlüllah’a da çok salavat getirmelisin,
12. Peygamber Efendimizin her zaman okuduğu ve bütün istiğfarların efendisi diye adlandırdığı şu istiğfar duasını her zaman okumalısın:

“Ey ALLAH’ım!.. Sen benim Rabbimsin. Senden başka ilah yoktur. Beni sen yarattın ve ben de senin kulunum. Gücümün yettiği kadar sana verdiğim ahd ve vaadim üzerindeyim, yaptıklarımın kötülüklerinden sana sığınırım. Bana verdiğin ve üzerimde tamamladığın nimetlerini ikrar ediyorum. Günahlarımı da ikrar ediyorum. Beni bağışla çünkü senden başka günahları bağışlayacak kimse yoktur.” (Buhari, Daavat:2/16)

Devamını oku from "İmam-ı Azam’ın Oğluna Vasiyeti"

Günümüzde İslâm Ümmeti, İslâm’ı, iyi anlayamamakta ve bu yüzden de hayatlarında doğru bir şekilde tatbik edememektedirler. İslâm’ı sadece, kişinin Rabbiyle olan ilişkisi olarak ve yapması gereken ibadetleri de vicdanına bağlı olan bir takım istekler olarak görüyorlar. Ve bunların akabinde bir takım batıl fikirleri ve bidatleri İslâm’a uydurmaya çalışıyorlar. Fertlerinin hemen hemen hepsi Müslüman olsa da içerisinde bulunduğumuz gayri İslâmî toplum, İslâm’ı bu şekilde anlamaktadır. İşte Müslümanların neden bu halde olduklarını açıklayıp bu durumdan nasıl kurtulmaları gerektiğini açıklayacağız, İnşaALLAH.

3 Mart 1924 yılında sömürgeci kâfir İngilizler Hilâfet Devleti’ne nihai darbeyi vurdular, Hilafet ilga edildi. İslâm Ümmeti, sömürgeci kâfir devletlerin işgallerine ve büyük bir çöküntüye maruz bırakıldı. O günden beri kâfirler İslâm’ın yeniden hayata hâkim olmaması için İslâm Ümmeti üzerine fikrî, fiilî ve siyasî saldırılar yapmışlardır ve hâlâ da bu saldırıları devam etmektedir.

Rasulullah SallALLAHu Aleyhi ve Sellem’e ve Sahabelerine zulmeden müşrikler, İslâm’ın ve Müslümanların karşısında çeşitli metotlarla durmaya çalışmışlardı. İslâm’ın şafağının belirmesiyle birlikte İslâm’a saldıran, atalarının yolunu takip eden, dün ve bugünün İslâm düşmanları, onları geride bırakacak kadar İslâm’a ve Müslümanlara saldırdılar ve halen de saldırmaktadırlar. İşte atalarını aratmayacak şekilde İslâm’a ve Müslümanlara saldıran kâfirler, İslâm’ın, Ümmet tarafından doğru şekilde anlaşılmaması için birçok hamleler yapmışlardır. İslâm Ümmeti’nin durumunu Âlim, Mütefekkir ve aynı zamanda Müçtehit olan Şeyh Takiyyuddin en-Nebhânî -ALLAH Azze ve Celle Ondan Razı Olsun- çok doğru bir şekilde tasvir etmiştir:

Devamını oku from "Günümüzdeki Müslümanların İslam Anlayışı"

Kul, yaratanına yakınlığını arz etmek ister. Tüm davranışların da O’nun rızasını arar. Yakınlığını çeşitli amellerde gösterir. Her varlığı sevindiren gerçek, Allah uğrunda feda olmaktır. Allah yolunda şehit olmayı arzulamak Hakk’a kurban olmaktır. Kurban bir şehadettir. Hakk’a gönlünü, aklını kurban etmeyenlerin kurbanı akıbette nedamettir.

Evvela nefs-i emmareyi kurban etmeli. Sonra diğerlerini kurban eylemeli.

Kurban insanlık tarihi kadar eskimez bir ibadettir. Adem’in oğullarıyla başlayan “kurban” İbrahim Peygamber’in örnekliğiyle ve son olarak Hz. Muhammed’in (sas) sünnetiyle bize kadar gelmiştir. İlk örnekteki Adem oğullarında, üç kurban vardır. Birincisi Kabil’in kabul olmayan kurbanı, diğeri Habil’in kabul olan kurbanı. Sonuncusu ise Habil’in elini kana bulamayı reddederek Kabil tarafından öldürülmesi ki; Habil için Hakk’a kurban oluştur. Kurbanı kabul edilme sonucunda kanı heder edilen Habil, bizim için en güzel örnektir. Takvalı oluşunun mükafatı Habil’i öldürmekten alıkoymuş ve hayırlı evlat olarak, kurbanıyla Hakk’a vasıl olmuştur.

Âlemlerin Rabbi olan Allah’tan korkanların ulaşabileceği bir sevaptır kurban. Allah ile aranız nasıl, O’na sevdanız nasıl, güveniniz nasıl ki; O’ndan kabülünüzü bekliyorsunuz? Siz O’nu ve O’nun haber verdiklerini kabul ediyor musunuz, kulluğunuzu açıkca ikrar ediyor musunuz? Siz O’nu kabul ediyorsanız O sizi kabul etmez mi?

Sunduğumuz kurbanın kusurlardan uzak olmasından evvel bizim iman, amel ve ahlaki kusurlardan uzak olmamız gerekir. Neyi sunduğumuzdan önce hangi iman ve niyetle sunduğumuza dikkat etmeliyiz.
Devamını oku from "Kurban,Herşemizi Allah Uğrunda Feda Etmektir"

1. İNANDIRMANIN ALLAH’A AİT OLDUĞUNU BİLMEK

Tebliğ yapan mümin, karşısındakinin hidayete gelmesinin, iman etmesinin veya etmemesinin kendisinden kaynaklanmadığını ve bunun ALLAH’a ait bir iş olduğunu hiçbir zaman unutmamalıdır. ALLAH peygamber efendimize de “gerçek şu ki, sen, sevdiğini hidayete erdiremezsin, ancak ALLAH, dilediğini hidayete erdirir; O, hidayete erecek olanları daha iyi bilendir” (Kasas Suresi, 56) ayetiyle bunu hatırlatmıştır. Mümin tebliğ için kendisini yetiştirir, birçok konuda uzmanlaşır ve ALLAH’ın dinini tebliğ eder; bu onun ibadetidir. Ama insanların iman etmesi, hidayete ulaşması, kalpleri elinde bulunduran ALLAH’ın dilemesi ile olur. Müminin tebliğde bunun her zaman şuurunda olması samimiyetinin daha iyi hissedilmesine sebep olabilir. Bu ayrıca daha rahat ve candan bir üslup geliştirmesine, daha etkili olmasına yardımcı olacaktır.

2. SAMİMİ VE İÇTEN OLMAK

ALLAH müminleri samimiyetlerine göre değerlendirir. Bu nedenle de Kuran’da en çok üzerinde durulan konuların biri budur. ALLAH’a karşı tam ihlaslı olmak, mümini ALLAH’a yaklaştıran, kendisini geliştiren ve başarı kazanmasına vesile olan önemli bir vasıftır. Hidayeti ALLAH’ın vereceğini bilerek, dinin menfaatini gözeten bir tavır ve samimi, içten bir ruh hali ile tebliğin yapılması gerekir. Konuşurken de aynı şekilde içten, samimi bir üslup kullanmak tebliğ için önemli bir şarttır.

3. SABIRLI OLMAK

Devamını oku from "Tebliğ Yapan Müminin Sahip Olması Gereken Özellikler"