Kalbin Sesi

          Eve gelen bir misafiri ağırlamak, o evde bulunan her ferdin birer vazifesidir. Fakat bu misafire ikram ev sahibi olan erkeğin evde misafirin yanında olması şartıyladır. Aksi takdirde erkeksiz eve yabancı erkeğin girmesi ve o ev halkının içeri alması doğru de ildir.
          Rasûlullah (S.A.V.) efendimiz bir hadis'i şeriflerinde şöyle buyuruyor.
          "Bugün" den sonra (İslâm geldikten sonra) hiç bir erkek yalnız olan kadının yanına girmesin. Ancak yanında bir veya iki erkekle girsin" (Müslim)
          Amr ibnil Âs (R.A.) da diyor ki :
          "Rasülüllah (S.A.V.) bizi, kocalarının izni olmadan kadınların yanına girmekten nehyetti." (2) Binaenaleyh bu gerçekler dahilinde kocası olan bir eve, kocasının izni ile içeriye giren ve gelen misâfire erkek kimselerin hizmet etmesi başta gelen vazîfedir. Fakat kadın İslâm tesettürüne riâyet ettiği halde edeb ve namûsuyla kocasının yanında misâfire getirilen yemek vesâirede yardım ederek hizmet etmesi de caizdir. Lâkin bu cevaz her iki taraftan bir fitne ve kötülüğün olmayacağından emin olunması şartıyladır. Aksi takdirde kadın hiç bir sûrette görünmez, sesini dahi duyurmaz.
          Ensardan Hz. Sehl ibni Sâd (R.A.) rivayet ediyor diyor ki:
          "Ebu Üseydissâdi (R.A,) düğün dâveti yaptı ve Peygamberi (S.A.V.) de ashâbı ile dâvet etti. Yemek hazırlanmasında ve getirilmesinde düğün sahibi Sâd'ın hanımı, Ümmü Üseyyid de hizmet ederdi." (Tirmizi)
          Daha geniş izahat İslâm'da helâl ve haram adlı eserde beyan edilmiştir.
          Bu gerçek karşısında Şeyhûl İslâm İbni Haceri Mekkinin fetva verdiği gibi, İslâm âdabı ile edepli ve tesettüre riayet eden bir kadının eve gelen misâfire kocasının yanında ve kocasının izni ile hizmet edebilir.
          Fakat bulunduğumuz asırda fitne ve fesad çoğaldığından ve İslâm'ın beyan ettiği tesettüre riâyet edilmediğinden, kaçınmak en sâlim yol ve lâzımdır. Zira yukarıda erkek kadın karışımı bahsinde beyan ettiğimiz kötülükler pek çok görülüyor. Ve haramları işlemek nerede ise moda haline gelmiştir. Utanma ve Hak'dan korkma yok hâle gelmiştir. Binaenaleyh zarûri haller dışında mutlaka kaçınmak lâzımdır.