234. Allah Resûlü sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu:
“Cumâ gününde öyle bir saat vardır ki, bir kul o saatte ne isterse, mutlaka ona verilir.”
Kesîr radıyallahu anh. Tirmizî.
235. Allah Resûlü sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu:
“Cumâ günü, Allah indinde bayram günlerinden daha büyüktür.”
Ebû Lubâbe radıyallahu anh. İbn Mâce.
236. Allah Resûlü sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu:
“Kim, Cumâ günü yıkanıp temizlenir, koku sürünür, sonra mescide gelip, iki kişinin arasını açarak rahatsız etmeden sessizce oturur, sonra Allahın farz kıldığı namazı kılar ve imam konuşurken susup dikkatle onu dinlerse, mutlaka, gelecek Cumâya kadar işleyeceği günahları bağışlanır.”
Selman radıyallahu anh. Buhârî.
237. Allah Resûlü sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu:
“Köle, kadın, çocuk ve hasta hariç, Cumâ namazı kılmak her müslümana farzdır.”
Târık radıyallahu anh. Ebû Dâvud.
238. Allah Resûlü sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu:
“Her kim, önemsemeyerek, Cuma namazına gitmeyi üst üste üç kez terkederse, Allah onun kalbini mühürler.”
Ebûl Câd radıyallahu anh. Tirmizî.
239. Allah Resûlü sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu:
“Kişinin namazını uzun, hutbesini kısa tutması anlayışlı olduğunun alâmetidir. Onun için, siz de hutbeyi kısa tutun, namazı uzatın. Çünkü, bazı konuşmalarda büyüleyici sözler bulunur.”
Ammar radıyallahu anh. Müslim.
240. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem, Cumâ günü imam hutbe okurken, arkası üzerine oturup, dizlerini dikerek, ellerini dizlerine bağlamaktan alıkoymuştur.
Muaz radıyallahu anh. Tirmizî.
241. Allah Resûlü sallallahu aleyhi ve sellem, hutbeyi şiir gibi okuyanlara lânet etmiştir.
Muaviye radıyallahu anh. Taberânî.
242. Allah Resûlü sallallahu aleyhi ve sellem, bayram günü mescide gitmeden evvel yıkanırdı.
İbn Ömer radıyallahu anh. Mâlik.
243. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem, yemek yemedikçe Ramazan bayramı namazına çıkmazdı. Kurban bayramında ise, namaz kıldırıncaya kadar birşey yemezdi.
Büreyde radıyallahu anh. Tirmizî.
244. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem, bize, Ramazan ve Kurban bayramlarında çıkmamızı emrederdi.
Genç kızlar, çadırda yaşayan genç bakireler ve aybaşı olmuş kadınlar hepimiz çıkardık.
Aybaşı olanlar namaza katılmazlar, uzaktan vaaz ve nasihat dinlerler ve müslümanların dualarına katılırlardı.
Dedim ki: “Ey Allahın Resûlü! Birimizin dışarı elbisesi olmayabilir..?”
Şöyle buyurdu: “Kız kardeşi ona dışarı elbisesini giydirsin.”
Ümmü Atiyye radıyallahu anha. Buhârî.
